Elke hobby begint met passie. Soms is dat voor iets waar bijna niemand waarde aan hecht. Maar als je je eigen koers vaart, laat dat je koud. Een 104 is doorgaans niet aan de straatstenen te slijten. Toch zijn er liefhebbers, zoals Raymond van Schaik, die de 104 koesteren. Bijna atypisch restaureerde hij een 104 ZR en een 104 ZL.
Raymond van Schaik (37) is een aanstormend talent als eerste autospuiter in Utrecht. Als gelukkige 104-bezitter rijdt hij zijn auto’s alleen bij mooi en droog weer. Op het moment dat iedere andere Nederlander de auto pakt om door het winterse weer naar zijn of haar werk te gaan, neemt Raymond juist de fiets. De gedachte dat pekel of vocht het roestbeest in de 104 wakker zou maken, is al genoeg motivatie om zijn geliefde voitures in de garage te laten. Toch gaat hij soms overstag en gebruikt hij – als het echt niet anders kan – zijn 104 ZL in de winter.
Zijn eerste 104, een ZL, heeft hij gekocht van de vrouw van zijn werkgever voor het symbolische bedrag van € 301,04. Maar daar bleef het niet bij… Raymond: ‘Via internet ben ik de ZR tegengekomen. Ik vond dat hij er goed uitzag voor zijn leeftijd. De auto is afkomstig van een oudere man – een directeur, ik heb zijn parkeerkaart nog – en komt uit België. Ik ben met Ronald Thörig, een maatje van mij, met een autoambulance van mijn werk naar België gegaan om hem op te halen. Op zich was het een grote gok, want de advertentie was in het Frans en zonder foto. De aankoop van de ZR heeft was € 800. Na restauratie en taxatie is deze auto zoveel in waarde gestegen, dat ik het zonde vond om met de auto in de winter te gaan rijden met sneeuw en vooral pekel. Nadat de auto ingevoerd was en dus opnieuw gekeurd moest worden en er nieuwe kentekenplaten nodig waren was ik in totaal € 2.000 verder. Verder was er nog het materiaal om de ZR helemaal op te knappen zoals grondmaterialen, onderdelen en lak. De manuren die ik erin gestoken heb reken ik dan nog niet eens mee. Maar ja, het is dan ook wel een heel leuk autootje.’
‘De tweede ZL die ik kocht heb ik via internet gevonden in rijdbare toestand. Ik wilde geen dure auto voor de winter hebben en de 104 ZR beviel me eigenlijk heel goed en was niet duur in onderhoud. Ik had inmiddels door de restauratie van de ZR zoveel ervaring opgedaan dat ik het eigenlijk wel kon dromen.
De ZR is helemaal gestript. Ik heb geen laswerk gehad, wat ik een wonder vond, schades gerepareerd, strak gemaakt en helemaal opnieuw gespoten. Het spuitwerk is door mijn collega Edwin van Veen gedaan. Ik was toen nog niet heel ervaren in het spuiten. De ZL heeft na twee winters uiteindelijk het zelfde lot ondergaan als de ZR. met dien verstande dat ik de ZL zelf heb gespoten.’
‘Tip: let op de onderkant. Het is een veelvoorkomend euvel dat de coating loslaat, waardoor de carrosserie gaat roesten. Een ander bekend mankement zijn de veerpootschotels. Ik zat met mijn moeder in de auto en toen gingen we te hard over een drempel in mijn straat. Daar zaten we dan: doorgezakte veerpootschotels. De auto was niet meer voor of achter te rijden.’
De 104 heeft buiten de gevoelige carrosserie gelukkig ook goede eigenschappen. Daarover hoeft Raymond niet lang na te denken. ‘De stoelen! Alsof je in je eigen bed ligt. Je zit er erg comfortabel in; ook na drie uur rijden ben je nog niet gaar. Bovendien is de kans dat je nog een 104 tegenkomt klein. Je hebt ontzettend veel bekijks als je langsrijdt.’
