Dit zijn elektrische auto’s in 1902, 1907 en 1942. In die periode ontwikkelden allerlei bedrijven ze, net als bussen, vrachtwagens. Sommige hadden 60 kilometer actieradius en konden binnen drie minuten van batterij wisselen. Door een combinatie van technische en psychologische factoren, een paar faillissementen, en de concurrentie van de opkomende olie-industrie viel destijds het kwartje naar de brandstofmotor. Moet je je voorstellen hoe anders de wereld eruit gezien had als elektrisch vervoer het destijds had gewonnen.
In 1888 was de eerste elektrische auto een feit, twee jaar nadat Carl Benz de eerste auto ontwikkelde. Vanaf dat moment vochten elektro, stoom en benzine elkaar uit de fabriek. Voordeel van de elektrische auto was de geruisloosheid en betrouwbaarheid van de elektromotor. Echter, op het moment dat de elektrische starter voor de benzinemotoren werd ingevoerd en de benzineprijzen sterk gedaald waren, heeft elektrisch letterlijk het loodje gelegd. Door het brandstoftekort tijdens de tweede wereldoorlog kreeg de elektrische auto een (tijdelijke) opleving. De Peugeot VLVL en de Breguet A2 zijn daar mooie voorbeelden van.
Waarom is dit nu relevant? Begin 20ste eeuw was net als nu ook een tijd van grote transities. In transities ontstaan momenten waarop het écht veel verschillende kanten op kan. De wereld wordt vloeibaarder. Er openen zich meerdere paden met radicaal andere uitkomsten.
Als eenmaal een pad is ingezet, ontstaat zogeheten pad-afhankelijkheid. Dan worden netwerken, financiële prikkels en machtsstructuren om dát nieuwe pad gebouwd, waardoor dat diep raakt ingesleten en je er de komende decennia (of langer) aan vastzit. De keuzes van consumenten, burgers en beleidsmakers doen er meer toe dan in andere tijden.
Voor welke mogelijke nieuwe paden staan we nu? Welke kwartjes moeten welke kant opvallen? Wat denk jij?
Bron: A Climate Policy Revolution en What the Science of Complexity Reveals about Saving Our Planet – Roland Kupers en het Louwman Museum
