Auto’s worden om verschillende redenen gerestaureerd, gekoesterd en bewaard. Soms is het omdat de auto bij de familie hoort. Zoals bij de familie Marrocchi uit Argentinië. Juan Marrocchi is in het bezit van een familiestuk op vier wielen: een Peugeot 404 “Normandie”, een pick-up met een gesloten opbouw. De auto deed jarenlang dienst als bedrijfsauto van hun wolfabriek. Toen vader Carlos met pensioen ging zat het werk voor de 404 er ook op. Juan restaureerde de auto als aandenken aan het familiebedrijf.
Juan is autoliefhebber, net als zijn vader. Naast de Peugeot 404 mag Juan ook graag in een andere oldtimer rijden, een Ford deluxe Coupe uit 1940. Zijn vader heeft jaren lang geraced in een 1939 exemplaar. Hij reed er zelfs mee naar Chili om aan de “Gran Premio Dos Oceanos” mee te doen. Juan heeft zijn huidge Ford aangepast om iets sneller en comfortabeler te rijden.
Er zin genoeg herinneringen aan Peugot’s in zijn jeugd zegt Juan. “De eerste Peugeot die wij kregen was een 403 en daarna een 404 diesel. Die diesel werd geleverd met een motor die gebouwd was in Argentinië maar de kwaliteit daarvan was niet best. De laatste 404 was van veel betere kwaliteit. De 404 die bewaard is gebleven is uit 1979 en werd geleverd als kale pick-up in Manilla beige waar later een gesloten stalen unit op werd geplaatst. Vanuit de folder beter bekend als Furgo.”
“Wij waren altijd aan het werk. Als kleine jongen hielp is mee en tijdens de dagelijkse ritten naar de spinnerij zat ik naast mijn vader in de 404. Steevast kreeg ik een pakje koekjes van hem waar ik dan wel even zoet mee was. De eerste jaren was het een open pick-up en later zat er dus een gesloten opbouw gekomen geleverd door de firma Francital. De 404 was een echt werkpaard want op sommige ritten kond de lading wel 700 kilo wegen. Overal waar wij kwamen, ook zakelijk, werd de witte 404 gezien. De hele lokale textiel industrie zag de 404 als ons bedrijfslogo.”
“De auto werd dus overal voor ingezet. Ik kan mij herinneren dat mijn vader alle bagage voor een schoolkamp in de 404 stopte en bijna niemand kond geloven hoeveel er in die auto kon. Met dergelijke herinneringen kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om de auto na zijn dienstperiode te verkopen. Bovendien is het een probleemloze auto. Hij heeft dik 300.000 kilometer op de teller staan maar veel revisie heeft hij niet nodig gehad. Er is wel eens wat water in de cilinders gekomen. Dat moest wel verholpen worden, de 404 leek wel een stoomlocomotief. Ook ben ik wel eens door de remmen heen gegaan. Gelukkig zonder lading. Een hachelijk momentje maar de versnellingsbak en handrem hebben mij goed geholpen.”
“Tegenwoordig staat de 404 in ruste bij mij in de garage. Elke maand rijd ik een blokje om en soms ook nog voor een transportklusje. Mijn vader is er trots op dat de auto nog in de familie is. Dankzij de 404 hebben wij altijd onze handelswaar kunnen verplaatsen en er een goede boterham mee kunnen verdienen.”
“Volgend jaar neem ik mijn vader en de 404 mee naar Autoclassica, een bekende oldtimerbeurs in Zuid-Amerika. We rijden in gezelschap met de plaatselijke Peugeot Club daar naar toe. Een mooie gelegenheid om met z’n drieën weer eens op pad te gaan.”
