In Utrecht staat een 204 in het najaarszonnetje te glimmen. Op de zwarte grille prijkt een trotse gouden leeuw want er zijn niet veel mooie exemplaren overgebleven, laat staan in perfecte conditie. En als er dan een 204 ‘mint in box’ wordt aangeboden dan is dat vaak tegen een schappelijke prijs. Waarom is deze auto eigenlijk niet zo gewild onder verzamelaars? Of keert het tij voor de 204? Mark van Dansik, de enthousiaste eigenaar van deze vrolijk gekleurde auto, vertelt over zijn voorkeur voor de 204
Mark: “De in september 2004 aangeschafte 204 berline werd in 1975 geleverd door Peugeot-dealer S&K in Zurich. In totaal werden er van de 204 tussen 1965 en 1976 zo’n 1,5 miljoen exemplaren geproduceerd. Dat maakt het tot een van de succesvolste auto’s van die jaren. In ’69 en ’70 was het zelfs de bestverkochte auto in Frankrijk. Deze 204 heeft het westelijk deel van Friesland nooit verlaten. In 1983 kreeg hij zijn tweede eigenaar, een inmiddels gepensioneerde metaalbewerker in Witmarsum. Die zorgde er 21 jaar lang uitstekend voor. Het mechanisch onderhoud was steeds in handen van Peugeotdealer Cats (‘what’s in name’ als je in Leeuwen doet…). Rond 1995 onderging de auto enig restauratiewerk waarvan het vervangen van bodemplaatwerk het belangrijkste was. Ook werd de auto voorzien van een nieuwe laklaag. De blauwgroene lak (1343AC) is typisch een kleur van de jaren-70. Dit opvallende jasje staat de auto prima, is veilig en praktisch omdat vuil niet snel zichtbaar is.”
“Het meest kenmerkend aan de 204 is de elegante koets. Overduidelijk een ontwerp van Pininfarina. Een mooie combinatie van ‘aaibare’ vormen en toch een bepaalde stoerheid. Binnen de lengte van slechts 3,99 meter biedt deze bijzonder veel binnenruimte. Vier volwassenen vinden er comfortabel een plek in. Hoewel de kofferbak klein oogt is deze royaler dan die van een 206, zo wist de vorige eigenaar uit eigen ervaring te melden.”
“Technisch was de 204 een zeer vooruitstrevende auto. Het lichtmetalen motorblok, met bovenliggende nokkenas, is onder een hellingshoek van 20 graden dwarsvoorin geplaatst. De stuurgeschakelde versnellingsbak en differentieel zijn samengebouwd met de motor. Dit was Peugeots eerste voorwielaangedreven personenauto. Met een vermogen van 55 pk komt de 204 met z’n 880 kilo uitstekend mee in het moderne verkeer. De motor is bijzonder, excusez le mot, ‘drehfreudig’: het blok maakt dus graag toeren. Volgens het boekje ligt de top op 140 km per uur. In de praktijk is een kruissnelheid van 110 km prima haalbaar. De rondom onafhankelijke wielophanging en lange soepele veerwegen zorgen voor een veilige en comfortabele wegligging. De bekrachtigde remmen, met schijfremmen voor en gescheiden remcircuits –bepaald niet standaard destijds- brengen de lichte koets daadkrachtig tot stilstand. Het brandstofgebruik is bescheiden. Op lange afstanden is ruim boven de 1:15 haalbaar, gemiddeld ligt zo’n 1:13 binnen bereik.”
“Eigenlijk is de 204 een nogal ondergewaardeerde klassieker. Velen zien de auto in eerste instantie over het hoofd. Vaak hoor je “tja, nooit zo aangedacht, maar eigenlijk een erg leuke auto”. En ook letterlijk ondergewaardeerd, want zelfs erg mooie exemplaren brengen zelden meer op dan zo’n 3000 euro. Ondanks het hoge productieaantal is de 204 inmiddels wel tamelijk zeldzaam. Dat heeft alles te maken met de grote roestgevoeligheid, waarmee eigenlijk alle auto’s uit die jaren kampten. Deze kleine leeuw is in alles een echte Peugeot, de gouden leeuw in de grill absoluut waardig. Een kleine kritische noot: de 204 is niet bepaald sleutelvriendelijk. Met wat ervaring en goede wil is daar best overheen te komen. Qua rij-ervaring herken je tegelijkertijd dingen uit bijvoorbeeld de 504 en de 205. Samenvattend: 204, absoluut de moeite waard.”
