Assaf Hoffman uit Herzliya Israel is de trotse bezitter van een Peugeot 403 uit 1960. De 403 is in Israël een vrij zeldzame auto. En Assaf heeft er een! Dankzij de inspanningen van Assaf is de 403 nu in topconditie.
De eerste herinneringen aan een Peugeot zijn uit zijn jeugd. De 404 pick-up van zijn vader heeft grote indruk gemaakt. Assaf herinnert zich de vele ritten achter in de laadbak van de pick-up. Met de hele familie onder het doek terwijl ze onderweg alle kanten op hobbelden. Soms, als zijn vader harder moest remmen schoven ze allemaal naar voren en dat wat altijd erg lachen. In de zomer was het heet en in de winter heel koud. Maar als kinderen gaven ze daar niet om.
Het verhaal over mijn 403 is er een over bloed, zweet en tranen, monteurs (of zogenoemde monteurs), bewonderaars, verwachtingen en teleurstellingen. Maar bovenal een verhaal vol avontuur met een leeuw op de motorkap.
Rond mijn veertigste, zeg maar aan het begin van mijn midlife crisis, wilde ik een klassieke auto. Ik droomde er van. Geen opknapper maar een chique klassieker waar de Israëli’s in de jaren ’60 in reden. Alleen met mijn lengte van 1.90 meter paste ik helaas vaak niet in. Ik was gewoon te lang! Daarom keek ik uit naar een ruime auto. Het moest een Volvo Amazone of een Peugeot 403 worden. Ze lijken zelfs een beetje op elkaar.
Uiteindelijk vond ik een oude, geleefde 403 en besloot deze te kopen. Gedeukt, uitgewoond interieur en technisch een beetje moe. Dan maar geen strakke auto. Ik reed er trots een paar maanden mee totdat hij niet meer wilde. De auto verdween voor drie jaar in de garage. Elke keer als ik langs de auto liep wilde ik er eigenlijk mee gaan rijden. Op een zeker moment hakte in de knoop door. De 403 zou weer in goede conditie komen.
Om de hoek van ons huis was een garage die de motor van de 403 wel wilde restaureren. Maar ja, als je eenmaal iets aanraakt, nog eens goed bekijken vind altijd wel meer werk. De motor ging voor revisie en de carrosserie moest toch echt aangepakt worden. Dus in no-time was er een complete restauratie op gang gekomen. Er was geen weg meer terug!
In de vijf jaar die volgden bouwde ik aan een netwerk van onderdelenvrienden in Frankrijk die de juiste aankopen deden. Voor ik het wist ging ik met een lege koffer op pad voor een ‘pick-up job’ en kwam ik met een volle koffer met onderdelen terug uit Frankrijk. Uiteindelijk werd de restauratie in 5 jaar voltooid.
De auto is in goede staat met originele Peugeot onderdelen gerestaureerd. Precies zoals ik het van thuis nog kon herinneren. Mijn vader kreeg na de 404 een 403 van het latere type. Ik kan mij de leuke, bolle lijnen van de auto nog herinneren. Alleen de kleur is niet origineel. Het is daardoor wel een eyecatcher geworden. Veel mensen die ik onderweg tegenkom kijken nog eens extra goed naar de auto of beginnen een praatje. Dat is het leuke van een klassieke Peugeot, iedereen heeft er wel een herinnering aan!
