De passie van Hans Dijkstra uit Roden is al ruim 30 jaar het restaureren en rijden van klassieke auto’s en vooral met Peugeot’s. Hans blikt terug op een lange geschiedenis vol avonturen met zijn oude Peugeot’s. Het leven gaat verder, de tijd tikt door en voor je het weet dient zich een nieuwe fase aan in het leven. Een verhuizing met minder berging betekent afscheid nemen van je geliefde auto’s. Het hoort erbij. Je bouwt een verzameling op en dan geef je het weer door aan iemand die er mee verder gaat. We blikken met Hans terug op dertig jaar Peugeot-avonturen waarin hij oldtimers vond in oude schuren, met passie restaureerde en conserveerde voor de toekomst.
Hans: “Sinds mijn 18e en in het bezit van een rijbewijs heb ik al interesse in klassieke auto’s. Mijn eerste klassieker was meteen ook niet de minste. Het was een Jaguar MK VII uit 1946. Destijds te koop voor een paar honderd gulden. Als jongeman was ik natuurlijk zo trots als een pauw op zo’n dikke wagen. Ik heb er met veel plezier in gereden en een paar jaar via een advertentie in de krant met nog meer plezier en winst weer verkocht.”
“In mijn jonge jaren had ik weinig tijd en geld voor klassieke auto’s. Het gezinsleven, mijn recent verworven bedrijf en andere interesses slokten al mijn tijd op. Maar ineens was daar het magische moment. Er diende zich een Peugeot 203 aan. Een prachtige wagen met wat werk. Ik had al vaker op vakantie in een Franse boerenschuur naast een restauratieproject gestaan, maar nu was het moment van willen en kunnen aangebroken. De auto kwam naar Nederland en samen met enkele maten sloegen we aan het restaureren. Dat gebeurde achter in mijn bedrijf. Ik heb jarenlang een biljartfabriek gehad, daar konden we na het werk lekker sleutelen. In de zaak werkten allemaal meubelmakers en die wisten wel raad met plaatwerk en techniek. Bekleden deden we ook zelf. Wat een plezier hadden we daar. In de jaren daarna volgden meer projecten. Ik vond ze in Frankrijk, Duitsland en Spanje. Het restaureren vond ik leuker dan het rijden met een auto. Het vinden van een goed restauratieproject is voor mij de kroon op elke nieuwe zoektocht.”
“Zo kwam ik nog wel eens ergens. Voor de biljartfabriek reisde ik door heel Europa en tijdens mijn reizen kwam ik nog wel eens wat moois op het spoor. Een merkwaardige vondst was eens een 202 Pick-Up maar ook een puntgave 203 Break Commerciale. Die laatste gebruikte ik voor de fabriek als reclameobject. Met zo’n auto val je pas echt op en trekt je mensen en verhalen aan. Ik herinner mij nog een beurs in de Martinihal. We hadden een opstelling met een mooie biljarttafel, waar het allemaal om draaide, en voor de aankleding wat klassieke Peugeot’s erbij. Iedereen had het over de auto’s, we streefden haast ons doel voorbij. Maar het mocht de pret niet drukken.”
“Inmiddels is mijn collectie gereduceerd tot mijn drie favoriete Peugeot’s. Een 301 D uit 1934, een 203 uit 1953 en een 304 Cabriolet uit 1975. Allemaal zelf gerestaureerd. Alleen, tijden veranderen: de boerderij is verkocht en ik ga kleiner wonen. Een mens moet keuzes maken in het leven. Ik kijk vooral met veel plezier terug op vele jaren auto’s vinden, restaureren en op onderdelen jagen. Ik hoop dat ik het plezier in klassieke Peugeot’s kan doorgeven aan mensen die het ook zullen ontdekken. Klassieke Peugeot’s hebben met hun geur van olie en benzine echt kleur gegeven aan mijn leven. Daar ben ik dankbaar voor, want zonder passie is het leven behoorlijk kleurloos.”
